De velgen van mijn Chico Golf waren dof van oranje stof van het pad richting Wintervogel Airfield. Hier zou ik vandaag mijn Savannah conversion doen. Bij het hek stond een groot bord met in grote letters “Trespassers will be shot, survivors will be shot again”, dus ik wist meteen dat we aangekomen waren bij een stelletje echte boeren. Ja, tussen de bakkies en de stacaravans werden wij welkom geheten bij de hangar “Vliegskool” en daar ontmoette ik Louis. Na de horror verhalen tijdens de borrel van gisteravond was ik niet al te enthousiast om met deze “Helse” instructeur te gaan vliegen, maar al snel veranderde ik van gedachte. Ik kreeg een uitgebreide uitleg over de Savannah XL en na een stapel papierwerk vlogen we samen weg vanaf de mega steile Runway.

Na wat simpele stall recoveries en touch and go’s zette hij doodleuk de magneto’s uit en moest ik mijn zweef-vaardigheden demonstreren. Dit ging allemaal erg goed en ik had aardig snel alles onder de knie. Wat is het toch leuk om een nieuwe kist te leren kennen, vooral zo’n muis als de Savannah. Nou, dat was gedaan, nu kan het echte vliegen beginnen! Farren stond te springen toen ik terugkwam, want ja, nu dat ik op zijn kist mocht vliegen, zou hij ook eindelijk weer de lucht in mogen! (Zijn brevet is helaas verlopen…)

De dag verliep zoals ie altijd loopt op zo’n gezellige vliegclub: tosti-tje naar binnen werken, even mee vliegen in een C-172 en na het vervangen van de vlotter in de carburateur nog ‘eventjes’ een rondje in de Savannah vliegen!