Cross-Country naar Stanley’s Island

Het is woensdagochtend, 20 minuten over 7 en ik geniet vanaf ‘de stoep’ van het stofpad van de langzaam opkomende zon. De prachtige geprepareerde tuin ligt er idyllisch bij, achter het zwembad kijk ik uit op een heuvelrug bedekt met bomen en enkele languit strekkende groene velden. Wat is het hier heerlijk vertoeven in Plettenberg Bay!

Gisterochtend waren Maurits en ik al vroeg op weg richting Wintervogel airstrip, ongeveer 1 uur rijden van onze Airbnb in Kaapstad. Hier bij Aerosport training school heb ik voor 3 dagen de Savannah geboekt, om even een paar dagen los te komen van de drukte van de Kaap. Zoals wel vaker voorkomt in de vroege morgen, hing er een dikke laag mist en was het zicht nauwelijks een meter of 20. Met een kop koffie wachttte we tot het opklaarde en zo vertrokken we vanaf baan 26 richting de Franschhoek Vallei. Op 3,500 voet vlogen we over de bergen van Franschhoek Pass richting het kleine dorpje Caledon. De lucht was kalm; heel fijn om weer te kunnen wennen aan dit net iets minder nieuwe vliegtuig. In deze oude kist is alles wat minder logisch ingericht, we hadden ook geen ingebouwde EFIS (navigatie computer). Met de kaart op schoot volgde we onze vliegroute gemakkelijk richting Mossel Bay en onderweg hadden we heel even een radiostoring, maar dit was opgelost voordat we het drukke luchtruim van George binnengevlogen. Het bleek dat George Approach (de toren) ons niet kon horen over de radio, dus moesten mijn radio zendingen via een ander vliegtuig die hoger vloog door geleverd worden. De piloten hier zijn heel behulpzaam en zijn altijd bereid je problemen op te lossen.

Na een vermoeiende vlucht was het nog even schrikken tijdens de landing. Landen op een onbekend vliegveld is altijd een uitdaging en vandaag kwam er ook nog bij dat ik op de ZU-TPT zat, die toch niet helemaal hetzelfde vliegt als de andere Savannah. Op final approach trok ik de throttle naar idle, maar was vergeten dat deze kist dan de neiging heeft naar een complete engine cut out. We stonden dus wel heel snel stil op de grond. Gelukkig ben ik na zoveel jaar zweefvliegen wel gewend aan een landing zonder motor!

Bij Mossel Bay hebben we even getankt, maar waren alweer snel opgestegen voor de inkomende laaghangende wolken. Vanaf Mossel bay was de vlucht bijna magisch. Ik had George Approach gevraagd om hun veld langs het zuiden te passeren en kreeg de instructies om, niet boven 1000 voet, helemaal over de kust naar Knysna te vliegen. We vlogen een uur lang enkele honderden meters boven parelwitte stranden, toen over “Cliffs” die steil uit de zee staken en werden begroet door de Knysna Heads, waar kleine zeiljachten in de lichtblauwe zee dobberden.

Eindelijk kwamen we aan in Plettenberg Bay waar we al snel onze landingsbaan in zicht hadden. Aan de rand van de wilde zee ligt een Lagune met daarin “Stanley’s Island”. Dit is een beschermd natuurgebied met daarop een privé landingstrip. De avond van te voren had ik de eigenaar gebeld, die zich meteen geëerd voelde dat ik hier met mijn kleine vliegtuigje wilde landen!

 

Toen we boven de strip hingen zag ik twee zebra’s op het midden van de baan grazen, dus dook ik de kist aan tot 300 voet voor een low pass om de beesten weg te jagen. Na deze epische runway inspection draaide ik op Downwind en vloog laag over de vissersbootjes richting Final Approach. De Runway was ruig; het was werkelijk een echte bush landing!

De Askari (watchman) van het eiland was een aardige oude man, die ik ook nog even vanuit de lucht achter de zebra’s aan zag rennen! Hij hielp ons met het vastzetten van het vliegtuig en nam ons toen met een lagoon boat over naar het vasteland. Op een gammele steiger stond Paul ons op te wachten en zag ik in de verte Bettina op het terras van de angling club een biertje drinken. Dit was uiteraard weer een perfect ontvangst; we bestelde wat koude Savannah’s (haha niet het vliegtuig, maar de appelcider!) en reden daarna naar hun heerlijke huisje in Wittedrift. s’Avonds hebben de mannen samen biljart gespeeld en hebben we veel gelachen en goed gegeten. Ik was na deze lange dag helemaal gesloopt.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *