Om kwart voor acht zaten Maurits en ik in de auto richting Stellenbosch airfield. Vandaag is er weer een befaamde Breakfast Fly-In georganiseerd bij Robertson airfield, net iets meer dan 100 km ten oosten van Stellenbosch. Het plan was om samen met onze vriend Luke in een Piper Cherokee er naartoe te vliegen, want Farren zou namelijk de Savannah mee nemen op een cross country vlucht. Helaas was zijn brevet levering, net als die van mij, toch nog vertraagd en mag hij dit weekend niet vliegen, dus het plan werd snel veranderd en vloog ik samen met hem in de Savannah en Maurits en Luke samen in de Cherokee richting ons ontbijt!
Of we de vlucht konden uitvoeren was erg onduidelijk, want eenmaal boven het vliegveld in Stellenbosch zagen we een dikke laag wolken boven de bergen uitsteken. Onze directe route zou onmogelijk zijn geweest, de wolken leken op een dikke pak sneeuw en nergens zagen we een opening om doorheen te steken. Gelukkig besloten we richting het noorden te vliegen richting Voelvleidam, waar de wolkenlaag langzaam verdunde. Hier doken we net boven de bergrug over naar de Tulbagh vallei en konden we zonder moeite onze weg vinden naar Robertson!
Het was een echte Fly-In: alleen net niet goed genoeg gecoördineerd, maar wel mega druk en sfeervol. Er stonden Baron’s, Jabiru’s, tientallen Cessna’s en alles er tussen in. Er zaten maar liefst 5 vliegtuigen tegelijk met ons in het circuit en eenmaal geland bruisten het met leven bij het ontbijt tentje. Er waren meer dan 35 vliegtuigen; erg veel animo voor een vroege zaterdagochtend.
Het verbaasden me hoeveel mensen ik hier kenden, ik heb met maar liefst 8 kennissen gesproken en er was zelfs een meisje bij van 43 Air School waarmee ik samen op school zat!
Na een lekkere vettige english breakfast vlogen Farren en ik weer samen terug naar Stellenbosch. Met een bijna botsing op take-off (wij stegen op op runway 10, een bonanza kwam net landen op 28….) en de constante stress van alle vlieg traffic om ons heen hobbelde we tussen de prachtige bergen richting het zuiden en kon ik nagenieten van deze heerlijk ochtend!
Het is nu kwart over 6 en ik zit languit op een loungebank heerlijk te genieten van een welverdiende Tanqueray mojito. 20 meter naast mij slaan de golven met geweld tegen de branding en kijk ik uit over de ondergaande zon. Het is hier een paradijs, iedere dag ben ik weer dankbaar dat ik hier mag zijn. Na onze vlucht van vanochtend zijn we nog snel langs de Eikendal wijnboerderij gereden voor een kleine wine tasting en gaan we vanavond, na deze cocktail, Sushi eten in een lokaal visrestaurant. Ik zou hier met alle liefde wel kunnen wonen.