Gister had ik de smaak weer goed te pakken. Na het telefoontje waar ik te horen kreeg dat mijn vliegbrevet binnen was, zat ik 10 minuten later meteen weer in de Savannah. Vanochtend verliep ook net zo; in de schemering van de ochtend zon trok ik de Savannah uit de grote hangaar en bereidde de kist voor voor een lange dag vliegen. Het was stil op het vliegveld, de enige geluiden kwamen van de Guinea Fowls op de runway en van de harde wind die tussen de hangaar muren waaide. De eerste vlucht van de dag was ik alleen, eventjes helemaal een met het vliegtuig. De wind was fors en perfect voor een crosswind-landing oefening! Wat was het weer fijn om in mijn kleine grijze muis te vliegen!
Toen de ochtendzon haar warmte spreidde over de wijngaarden was ik weer op de grond, bezig met het briefen van mijn eerste passagier Erik. Erik is een student bij de universiteit van Stellenbosch en werkt parttime achter de bar bij de vliegclub. Ik had hem al een hele tijd beloofd dat hij een keertje mee mocht, want zelf vliegen kan hij helaas niet betalen. Het leuke aan vliegen met de locals is dat ze de omgeving goed kennen en vanuit de lucht goed kunnen laten zien waar ze zijn opgegroeid, waar ze op school hebben gezeten en waar hun lievelings bar is!
Het uurtje zat er alweer snel op en mijn tweede passagier stond al te wachten. Dit was een hele speciale passagier, namelijk een jongen die ik ontmoet had bij de Texel airshow vorig jaar! Edo studeert in Nederland en werkt voor Cirrus EU. Vliegen is zijn grote passie; en wat een toeval dat hij deze week in Stellenbosch is! Samen met Edo vliegen over Stellenbosch en Franschhoek was fantastisch! We hebben veel gekletst over vliegtuigen, onze toekomstige vliegplannen en over hoe heerlijk het is om in dit mooie land te zijn. Ik zie elke dag weer hoe belangrijk het is om te netwerken en goed contact te houden met mensen die de zelfde doel voor ogen hebben. Je weet nooit wat daar ooit nog eens uit zal komen!
Het leek bijna alsof er te weinig uur in deze dag zat. De zon was op haar weg richting de horizon, maar ik moest nog een vlucht maken met Fabio. Hij leek een beetje nerveus tijdens de vlucht en vertelde dat hij nooit met een meisje heeft gevlogen, ja dat is natuurlijk ook heel eng he: een vrouwelijke piloot. Als echte italiaan was hij helemaal fan van de Savannah; het vliegtuig is namelijk ontworpen in Castelnuovo Don Bosco.
Net voor zonsondergang trokken we deuren van de hangaar dicht. Het vliegen was voorbij, maar de avond nog lang niet! Ik racete met mijn Honda even op en neer naar Capetown International, waar mijn goede schoolvriend Maurits net was geland! Hij komt hier gezellig 10 dagen met mij mee vliegen en samen Kaapstad verkennen. Met de kofferbak vol reden we meteen terug naar Somerset West, want ik had bij Oceans 8, het befaamde Sushi Restaurant, een tafeltje geboekt! Hier ontmoette we 3 van mijn vrienden van de Stellenbosch Flying Club en hebben de lekkerste sushi gegeten! Het was enorm gezellig en niemand wilde nog naar huis, dus nadat we de rekening betaald hadden gingen we nog even Stellenbosch “town” in. Dit levende studenten stadje bruist van energie en bij iedere hoek is er wel een leuke kroeg.
We eindigde in een lokale pub, volgepropt met biljart tafels en voetbalfans en vele peulen bier. Na enkele minuten was ik Maurits al kwijt, die ik later vond tussen een groep grote zwarte mannen, druk bezig met shotjes wegwerken: welcome to Africa!