Het is alweer een week geleden sinds ik voor het laatst de lucht in kon. Met een heerlijk paasweekend achter de rug en een aardig kleurtje van bij het zwembad liggen in Plettenberg bay, had ik toch een stille hoop dat ik woensdag al mijn papieren terug zou krijgen van de CAA. 31 Maart is mijn PPL verlopen, maar gelukkig had ik voor die tijd al de renewal test gedaan hier in Stellenbosch. Efficiënt werken is geen prioriteit in Zuid-Afrika, dus ben ik nu “grounded” tot iemand bij de CAA eindelijk zin heeft om naar mijn brevet te kijken…

Gelukkig had ik een plan B: het behalen van mijn Taildragger endorsement! Omdat het dual uren zijn heb ik geen geldig brevet nodig en zou ik toch nog kunnen vliegen. Dit plan was perfect, totdat ik maandagavond een telefoontje kreeg dat ook de papieren voor de taildragger niet binnen waren gekomen… daar gingen mijn vliegplannen.

Na 4 dagen afwachten; vastgebonden aan het grasveldje naast de runway van Stellenbosch airport kreeg ik eindelijk een goed bericht: je mag weer vliegen!!

Dus vanochtend vertrok ik vroeg in de mist naar Wintervogel, waar ik op de Bush Baby mijn tailwheel training zou krijgen!

Het weer was onvoorstelbaar goed en de dikke laag mist was als sneeuw in de zon verdwenen toen ik het stofpad van Wintervogel op reed. Daar kreeg ik een uitgebreide briefing over het kleine vliegtuigje; hoe de wielen iets naar elkaar toe moesten staan en waar ik op moest letten tijdens het taxiën in een staartwiel vliegtuig. Uiteraard moesten mijn schoenen ook uit, want ik de bush baby vlieg je in je blote voeten!

De vlucht verliep goed, de Bushbaby is in de lucht goed te vergelijken met de Savannah, alleen moest ik nog meer alert zijn met mijn voeten sturen.

Het leukste was natuurlijk het leren landen. Na meerdere low passes en touch and go’s voelde ik hoe anders deze kist vliegt en dat ik nog veel moet oefenen. Mijn low passes mochten lager, mijn stick control in tegenstelling tot rudders mocht minder en jeetje wat moest ik lang afvangen! Het zweet stond op mijn voorhoofd en na een uur lang circuitjes vliegen was ik aardig kapot.

Het grootste compliment was uiteraard toen Louis zei “You did well, really well actually. You’re the best one i’ve had so far!” Zelf voelde het alsof ik opnieuw moest leren vliegen, een beetje ongemakkelijk en onhandig, maar zo gaat dat dus bij iedereen!