Het was kalmer dan we hadden verwacht toen we s ochtends aankwamen bij Stellenbosch Airfield. De windsokken toonde weinig leven en daar was ik maar al te blij mee! Vandaag was de Black Oystercatcher Fly-Inn en ik ging er gisteravond van uit dat ik daar niet zou komen met de Savannah (Natuurlijk waren er genoeg andere lifts geregeld, onder andere in een C-206)

Toen we boven Somerset West hingen was het al meteen duidelijk dat we rechtstreeks naar het Oosten zouden vliegen en dat er geen lage wolken in de weg lagen. Mijn geplande vlucht zou 3,5 uur duren en zou helemaal om de bergen heen zijn, dit was blijkbaar niet helemaal de bedoeling…

Over Sir Lowry’s Pass begon de gekte, daar was de verwachte wind wel te voelen. Met een enorme tegenwind stuiterde we richting onze lunch en hadden we onderweg en prachtig uitzicht over Hermanus. Ik had al wat voorbereiding gedaan dus zag snel waar de “runway” lag, dit duurde voor mij co-piloot wat langer…

Eenmaal geland bij de kleine bushstrip was de wind fors en de grond hard, dus moesten we grote takken gebruiken als “chock”. Mooi Afrikaans plaatje dus!

Black Oystercatcher is een klein restaurantje bij een wijnproeverij onderweg naar Mosselbaai, waar vanmiddag dus een luch Fly-Inn was georganiseerd.Omdat wij als eerste geland waren bestond onze middag van lekker kijken naar de andere strijdende kisten die binnenkwamen.

Na een heerlijke lunch bij de wijnproeverij was het tijd om terug te gaan, ik moest namelijk mijn kartonnen doos terug brengen naar Cape Town! Gelukkig was onze grondsnelheid bijna 2 keer zo hard als de TAS, dus was de terugweg een eitje!

Het Leukste van zo’n fly inn is om alle landende vliegtuigen te zien (Baron, RV’s, Jora’s) en vooral allemaal andere piloten te ontmoeten. Iedereen hier is ontzettend aardig en leeft erg met mij mee in mijn ambities om bushpiloot te worden!